معصومه صفایی راد از نویسندگان جوان کشور است که در زمینه ی ترجمه ی آثار مهمی نیز فعالیت داشته. وی در اثری متفاوت با نام به صرف قهوه و پیتا، سفرنامه ای را به نگارش درآورده که بیش از آن که شرح سفر باشد، شرح احوالات و زندگی انسان هاست. این سفرنامه که شرح مسافرتی ده روزه در کنار جمعی از نویسندگان و هنرمندان به کشور بوسنی و هرزگوین می باشد، حاوی مکالمات و مشاهداتی است از کشوری که در سال های دور مورد ظلم و نسل کشی مردم مسلمانش قرار گرفته و سال های سال است که خود را از جنگ باز می یابد. در سال های نه چندان دور دهه ی هفتاد شمسی، مردم ایران از طریق عکس ها و تصاویری که از جنگ بوسنی در تلویزیون پخش می شد، این رویداد دلخراش تاریخی را نظاره می کردند و کمک های مردمی خود را از طریق مساجد برای مردم مظلوم و جنگ زده ارسال می کردند.
حالا در این سفرنامه که به نیت پیاده روی صلح و سیاحت در بوسنی صورت گرفته، بار دیگر بهانه ای ایجاد شده تا مردم ایران بهتر با حال و هوای عصر حاضر در این کشور آشنا شوند و همراه با قلم نویسنده و عکس هایی که در خلال صفحات کتاب آمده است، به سفری ساده و صمیمی به این کشور واقع در اروپای جنوب شرق بروند. از دیگر نکات مثبت این سفرنامه این است که نویسنده به شرح اتفاقات سفر بسنده نکرده و آنچه را در ارتباط با مردم این کشور رخ داده به شکل یک واقعه نگار همراه با جزییات خواندنی به مخاطب عرضه داشته است.