آنچه بیش از همه انقلاب امام حسین (علیه السلام) مهم را مورد توجه قرار می دهد. جنبه داستانی آن است که مظاهر نادری از قهرمانی و انسانیت را در بر میگیرد.

ایشان با معجزه انقلابی و رهبریت بزرگوار منشانه در فداکاری با همه عزیزان خود و فرزندان و پول و امنیت به خاطر اصول و مصالح عمومی با ضعف و کمبود و ناامیدی پیروزی نظامی و آنچه که مظاهر بزدلی و پستی و انحطاط انسانی یعنی حاکمیت و نمایندگان و ابزار آنان در انجام جنایت وحشیانه خود با تعقیب انقلابیون و ریشه کن کردن آنها به طور بی سابقه اقدام می کردند.
ایستادگی کرد. ایستادگی در برابر ستمگرانی که سعی داشتند تا با پوشش دینی رفتارهای خود مشروعیت مورد نیاز را برای رژیم خود به ارمغان بیاورند.
و در عبای دین بتوانند آزادیهای مشروع ملت را محدود کنند تا از این طریق حاکمیت خود را بر جامعه طنین انداز کنند.