باک آن شب ملال‌آور، تا صبح در همان قفس خوابید و جلوى خشم و غرور زخم خورده‌اش را گرفت

 از علت این کارها سر در نمى‌آورد اما احساس مبهم بدبختى‌اى که به زودى گریبانش را مى‌گرفت، راحتش نمى‌گذاشت. در طول شب چند بار در انبار باز شد و او از جا پرید.

با این‌حال میخانه‌دار هر بار او را به حال خود مى‌گذاشت و مى‌رفت. اما صبح چهار نفر آمدند و قفس را از زمین برداشتند

باک و قفسى که در آن زندانى بود چند بار دست به دست چرخید. کارکنان دفتر قطار تندرو او را تحویل گرفتند و قفس را در واگنى گذاشتند

از آن‌جا هم او را با گارى دیگرى به انبار بزرگ راه‌آهن بردند و بعد هم در واگن قطار تندرویى جایش دادند.