در واقع گزارشی داستان‌وار از بزرگ علوی (1282 – 1375) که در 1330منتشر شد. کتاب 53 نفر به شمار کسانی اشاره دارد که در زمان رضاشاه به جرم عضویت و فعالیت در گروهی اشتراکی بازداشت و محاکمه و به محکومیت‌های متفاوت زندانی شدند و در رأس آنان “تقی ارانی” جای داشت. بزرگ علوی، که خود یکی از پنجاه و سه نفر و به هنگام بازداشت معلم بوده ضمن روایت رویدادهای واقعی، با هنر نویسندگی داستانی شیرین و جذاب و خواندنی پدید آورده است. وی در سه فصل این کتاب به شرح احوال و حوادثی پرداخته که از زمان بازداشت تا لحظه آزادی در 25 شهریور 1320 شاهد آن‌ها بوده است..

بزرگ علوی بزرگ علوی در 1282 شمسی در تهران دیده بر جهان گشود، در آلمان تحصیل کرد و با ادبیات نوین جهان آشنا شد. اورامی توان از پیشگامان داستان‌نویسی در ایران دانست، پدرش ابوالحسن علوی علیرغم شغل تجارت به سیاست گرایش داشت . او در آلمان زندگی می‌کرد. علوی تحصیلات خود را در علوم تربیتی در آلمان به پایان رساند. در برگشت به ایران در مدرسه صنعتی آلمانی، مشغول تدریس شد. به سیاست روی آورد و با تقی ارانی در انتشار مجله دنیا همکاری کرد. از 1316 تا 1320 را در زندان رضاخان گذراند. علوی با کودتای 28 مرداد از ایران رفت و مقیم آلمان شد از سیاست کناره گرفت و تمام عمر مدرس دانشگاه هومبولت ماند. از مهم‌ترین آثارش چمدان، ورق‌پاره‌های زندان، پنجاه و سه نفر، نامه‌ها، چشم‌هایش، میرزا، موریانه، و روایت را می‌توان نام برد.