کتاب 10 روز با داعش، شرح سفر جسورانه‌ ۱۰ روزه‌ یورگن تودنهوفر روزنامه‌نگار آلمانی است به همراه پسرش و یکی دیگر از دوستان وی به قلمرو داعش.

یورگن تودنهوفر نویسنده و نماینده پیشین اتحادیه دموکرات مسیحی در پارلمان فدرال آلمانی به همراه فرزندش فردریک و دوستش مالکوم وارد قلمرو داعش می‌شود. او با برخی نیروهای رده بالای داعش در سوریه هماهنگی می‌کند و از خلیفه‌ی داعش (ابوبکرالبغدادی) امان‌نامه گرفته و به موصل می‌روند.

کتاب 10 روز با داعش (Ten Days in the Islamic State) نخستین بار در سال 2015 توسط یورگن تودنهوفر (Jürgen Todenhöfer) روزنامه نگار آلمانی منتشر و در ایران توسط علی عبداللهی و زهرا معین الدینی به فارسی ترجمه شده است. تودنهوفر در فصل‌های ده‌گانه‌ی این کتاب، مقدمات و ماجراهای پیش از سفر، شرح عینی ده روز اقامت و نیز پایان سفرشان را گزارش می‌کند.

او سال‌هاست درباره بنیادگرایان مسلمان و جنبش های جهادی اسلامی پژوهش و تحقیق می کند و آگاهی کافی از تعالیم اسلامی دارد؛ و از آن‌جا که نویسنده هم در غرب و هم در جهان اسلام چهره‌ای مقبول و محترم دارد و گزارش‌هایش منصفانه و به دور از غرض ورزی‌ست پیش‌تر نیز توانسته بود با گروه های القاعده، طالبان هم گفتگو کند.

کتاب 10 روز با داعش نثری روان و ژورنالیستی دارد، ولی عینیت‌گرایی و ثبت دقیق رویدادها، به‌حدی شگفت‌انگیز است که خواننده را میخکوب و گاه نفس‌ را در سینه‌اش حبس می‌کند، چنان که خواننده به راحتی می‌تواند در روند رویدادها مشارکت کند.

باید گفت آوازه‌ انصاف او بود که داعش را بر آن داشت که امان‌نامه‌ سفر به قلمرو دولت خود بدهد و او به همراه کسی که بعداً مشخص می‌شود همان «جان جهادی» است(که اکتبر ۲۰۱۵ کشته شد)، به قلب حادثه بزند و نادانسته با قصاب معروف داعش در ویدئوهای سلاخی آنان، همراه باشد.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

بیشتر دولت‌های خاور نزدیک و غرب به نوعی درگیر شورش‌های سوریه شدند و پای‌شان به آن کشیده شد؛ کسانی که به دلیل متفاوت علاقه‌ی وافر به نوعی دگرگونی در آن سرزمین داشتند. عربستان سعودی، قطر، آمریکا، فرانسه، انگلیس و دیگران کوشیدند تا مقاومت علیه اسد را تقویت کنند. با پول و ارسال انواع سلاح‌ها و کار رسانه‌ای و تبلیغاتی و تاثیرگذاری بر افکار عمومی و این، درست یادآور فعالیت رسانه‌ها در جهت اطلاع رسانی نادرست و وارونه به افکار عمومی در جنگ عراق در سال ۲۰۰۳ بود. وقتی من هنگام دیدارم از سوریه شب‌ها گزارش‌های اینترنتی غربی را می‌خواندم، اغلب با خود فکر می‌کردم، رسانه‌های غربی در مورد سرزمینی کاملا متفاوت از کشوری می‌نویسند که من از نزدیک تجربه می‌کنم و می‌بینم