پیتروولن، نظریه پرداز حوزه سینما و فیلم ساز انگلیسی است که در کنار کارش به روزنامه نگاری سیاسی نیز اشتغال داشته است. او نظریاتش در زمینه سینما را به مباحث ساختارگرایی و نشان شناسی پیوند داده است. وی در حوزه فیلم سازی با کارگردان های بزرگی مثل آنتونیونی همکاری داشته است.
آواز در باران (1951)، شصت سال پس از نخستین نمایش همچنان یکی از بهترین فیلم های عامه پسند تاریخ محسوب می شود. این فیلم علی رغم مقبولیت خیره کننده اش نزد مخاطبان، هرگز آن طور که باید و شاید مورد تحلیل انتقادی قرار نگرفت. تحلیل روشنگرانه پیتر وولن از آواز در باران حق این فیلم پیچیده را به جا می آورد. وولن در تحلیل نمابه نمای درخشانش از قطعه مشهور «آواز در باران» نشان می دهد که کارگردان، مؤلفه های رقص و موسیقی را چقدر ماهرانه در تاروپود روایت فیلم جای می دهد و موفق می شود دو سنت متمایز رقص آمریکایی، یعنی تپ دنس و باله، را با هم ترکیب کرده و فیلمی درباره نه فقط موسیقی، که زندگی و سینما بسازد.
مجموعه یک فیلم، یک جهان مشتمل برتک نگاری هایی ست درباره فیلم های نامی و اثرگذار تاریخ سینما. در انتخاب این کتاب ها نه فیلم هایی خاص و سلیقه ای مشخص، بلکه اهمیت فیلم و کتاب مدنظر در اولویت است. هر کتابی از مجموعه یک فیلم، یک جهان می کوشد تا فیلم مورد مطالعه اش را به وسعت یک جهان ببیند.