شاعر، نمایشنامه نویس، رمان نویس، مترجم، دانشمند و موسیقیدان آلمانی، یوهان ولفگانگ فون گوته (1749-1832) آخرین نابغه جهانی غرب و استاد ادبیات جهان، نویسنده ی رنج های ورتر جوان، ویلهلم مایستر و فاوست بود. در هیچ جای دیگری نمی توان با گوته نافذ، چند جانبه و شخصی مواجه شد که در کتاب گفت و گو با گوته (1836) نوشته ی یوهان پیتر اکرمن (1792-1854)، نویسنده و محقق آلمانی و همچنین دوست، آرشیودار و ویراستار گوته می توان مواجه شد. اگر چه اکرمن در اولین ملاقات با غول ادبی هفتاد و چهار ساله تنها سی و یک سال بود، اما به سرعت خود را وقف کمک به گوته در طی نه سال آخر عمرش کرد، در حالی که هرگز در ضبط گفتمان گسترده آنها کوتاهی نکرد. در کتاب گفت و گو با گوتع افکار گوته در مورد بایرون، کارلایل، دلاکروا، هگل، شکسپیر و ولتر و همچنین دیدگاه های او در مورد هنر، معماری، نجوم، کتاب مقدس، ادبیات چینی، نقد، رویاها، اخلاق، آزادی، نبوغ، تخیل، جاودانگی، عشق، ذهن بر بدن، مجسمه سازی، و خیلی چیزهای دیگر را می توان یافت. کتاب گفت و گوها با گوته ی اکرمن – قابل مقایسه با زندگی ساموئل جانسون بوسول – به گوته این امکان را می دهد که خواننده را با صدایی که به همان اندازه که خاص است جذاب نیز هست درگیر کند.
کتاب گفت و و گوها با گوته 1 ( در ده سال پایانی زندگی او) را بهنام چهرزاد ترجمه کرده است. این کتاب توسط انتشارات چهرزاد منتشر شده است.