معرفی کتاب کورسرخی اثر عالیه عطایی
“کورسرخی” که “روایتهایی از جان و جنگ” را در بردارد، اثری است به قلم “عالیه عطایی”، نویسنده ی اهل افغانستان.
این کتاب شامل نه خط داستانی مجزا است که بین سال های 1365 تا 1395 اتفاق افتاده و به نوعی به زندگی خود نویسنده مربوط است. داستان ها از کودکی تا بزرگسالی و زندگی کنونی “عالیه عطایی” را شامل می شوند. نویسنده بر خاطرات خود و نقد اجتماعی بر موضوعاتی نظیر هویت، جنگ، مهاجرت و مرزنشینی در کنار معنا و مفهوم وطن تمرکز دارد.
یکی از جنبه های خوب نگارش نویسنده در “کورسرخی” این است که او هرگز از اینکه خود حقیقی اش باشد نترسیده و هرگز در دام خودسانسوری گرفتار نشده است. در این اثر، کمتر نتیجه گیری داوری و اخلاقی وجود دارد. شاید دلیل اصلی آن این باشد که راوی هیچ ادعای سیاسی ندارد و به سادگی سعی می کند آنچه را که بعنوان یک فرد آسیب دیده از جنگ می داند در کنار “روایتهایی از جان و جنگ” ارائه دهد.
برای درک مطالب کتاب “کورسرخی”، نیازی نیست که حتما افغانستانی باشید؛ ارتباط برقرار کردن با مطالب این کتاب، برای هر انسان خاورمیانه ای که رنج ها و آلام مشترکی را زندگی کرده است، امکان پذیر است. با این حال، برخی از تصاویر کتاب، از تجاربی خبر می دهند که فقط برای یک مهاجر و مرزنشین اتفاق افتاده و حتی خواندن این تجارب دلخراش نیز، رعشه بر اندام می اندازد.
“عالیه عطایی” با نگارش “کورسرخی” نشان داد که قلمش می تواند چه گستره ی وسیعی را از نظر نگارشی به نمایش بگذارد و این کتاب، که می توان از آن به عنوان نقطه ی عطفی در آثار وی یاد کرد، خوانشی تاثیرگذار و تامل برانگیز را به مخاطبین عرضه می کند.
کور سرخی
Earn 5 Reward Points55,000 تومان قیمت اصلی 55,000 تومان بود.46,750 تومانقیمت فعلی 46,750 تومان است.
وزن | 120 گرم |
---|---|
ابعاد | 14 × 21 × 1 سانتیمتر |
نویسنده | |
ناشر | |
موضوع | |
قطع کتاب | |
نوبت چاپ | هفتم |
سال انتشار | 1400 |
تعداد صفحه | 131 |
جلد کتاب | شومیز |
زبان کتاب | فارسی |
شابک | 9786220107699 |
ناموجود
2 دیدگاه برای کور سرخی
پاکسازی فیلتربرای ارسال بریده کتاب، ابتدا وارد حساب کاربری خود شوید.
ورود / عضویت
به زنعمویم گفتم: «طعمش فرق میکند.»
گفت: «انشاءالله شما در اقامتتان یکبار برای ما تیار کنی تا حالیدان شویم.»
دهان باز کردنِ بیموقع همین است، چون اصلاً بلد نیستم آشپزی کنم. در واقع من همیشه مصرفکنندهٔ غذا بودهام نه سازندهاش و در فرهنگ ما اینکه زنی آشپزی نداند آنقدر دور از ذهن است که انگار گفته باشد زن نیستم و بهجز این، برای زنعمویم که زنی سنتی از خاندان بارکزیِ پشتون بود و هیچوقت من را خوش نداشت، دلیل دیگری بر اینکه من به درد پسرش نمیخوردم و همهچیز بازی کودکانهای بیش نبوده است.
دستور غذای خورش بامیه در ایران و افغانستان مشترک است ولی مزهشان فرق دارد. مهمان عمویم در هرات بودم که خورش بامیهٔ افغانستانی را خوردم و با خود گفتم لابد بامیهٔ افغانستان با ایران فرق دارد. سعی کردم طعم آن را که قبلاً خورده بودم به یاد بیاورم اما نمیشد. برای کسی که از آشپزی سر درنمیآورد، یاد آوردن طعمْ یک جور دریا به قاشق پیمودن است. شاید این ترشتر بود یا تندتر یا چه میدانم شورتر؛ هر چه بود مزهاش مزهٔ ایران نبود.
علی –
رولیتی از جنگ که نُه خط داستانی جدا از هم داره
علی –
کتاب «کورسرخی» از مهاجرت می گوید، مهاجرت آدم هایی که در هیچ کدام از دو سوی مرز خانه ای ندارند. آدم های مهاجر ناگزیر جایی در نه خانه پدری و وطن خود و نه در خانه دیگری که به آن مهاجرت کرده اند دارند. هر چند شاید مهاجرت به خودی خود بد نباشد، ولی در کتاب کورسرخی نویسنده بیشتر به آن چهره زشت مهاجرت پرداخته است؛ چهره ای که با جنگ و نابودی، تنهایی و فقدان توأمان است.