نقش والدین در شکل‌دهی متعادل و پایدار «هویت جنسی» فرزندان، یکی از مهم‌ترین، دشوارترین و درعین‌حال، ظریف‌ترین مداخله‌گری‌های تربیتی است که سهم بزرگی در آینده کودکان ــ یعنی زمانی که خود در نقش پدر یا مادر ظاهر می‌شوند ــ دارد. آشنایی والدین با مراحل رشد جنسی کودکان و چگونگی برخورد مناسب و سازنده با نیازها و ویژگی‌های روان‌شناسی و زیست‌شناختی آنان می‌تواند سلامت جنسی کودکان را در مراحل بعدی تأمین کند. آموزش‌های زودرس، شتاب‌زده و ناشیانه مسائل جنسی به کودکان، همان اندازه آسیب‌زا خواهد بود که اگر این آموزش‌ها با تأخیر، پنهان‌سازی و یا نادیده گرفتن همراه باشد. از همان نخستین روزهای زندگی، کودک نشانه‌هایی از لذت جسمانی را از خود نشان می‌دهد و اگر این احساس طبیعی به شکل سالم و متعالی هدایت شود، سازه‌های اصلی بهداشت روانی از نظر ارضای متعادل غرایز جنسی در دوره نوجوانی به‌درستی تشکیل خواهد شد. اگر والدین به سؤالات و کنجکاوی‌های جنسی کودکان واکنش‌های مناسب، طبیعی و متناسب با ظریفت و ادراک شناختی آن‌ها ــ به دور از مخفی‌کاری و سرکوب ــ داشته باشند، خطر منحرف شدن ذهن کودکان نسبت به مسائل جنسی، کاهش می‌یابد، چراکه کنجکاوی کودک در ابتدا صرفا جنبه شناختی دارد، اما اگر برخورد والدین با سرکوب و ممنوعیت همراه شود، ممکن است که این کنجکاوی معمولی و شناختی، جنبه جنسی پیدا کرده و نهایتا زمینه‌های انحراف اخلاقی را در آن‌ها به‌دنبال داشته باشد.