حضرت خضر ع به حضرت موسی ع توصیه کرد:《بدان که قلب تو مثل ظرفی است. همیشه نگاه کن ببین که با چه، قلب خودت را پر می کنی و می خواهی از آن به مردم بدهی.》
انسان باید سعی کند اول قلب خودش را پر از مطالب مفید، حکمت و علم کند و سپس سراغ تربیت مردم برود. اگر قلب انسان خالی از حکمت و علم باشد، نمی تواند به مردم فایده ای برساند. کسانی که بدون علم و دانش می خواهند به مردم یاد دهند معمولا مردم را گمراه می کنند.

خیلی از مسائلی که در ظاهر برای ما بد و سخت است، درواقع به صلاح ماست. اگر خدا پول به تو داده راضی باش؛ اگر فقیر هستی راضی باش؛ خانه داری راضی باش؛ مستأجر هستی راضی باش؛ همهٔ این‌ها امتحان است. ما باید مثل بیماران باشیم؛ که پزشک هر چه می‌گوید، انجام دهیم و تشکر کنیم. الآن اگر در بیمارستان بستری شوید و دکتر دستور دهد که به شما دو روز غذا ندهند، شما ناراحت می‌شوید؟ دکتر را کتک می‌زنید که چرا گفته‌ای به من غذا ندهند؟ یا اگر داروی تلخ به شما بدهد یا آمپول بنویسد به دکتر اعتراض می‌کنید؟ نه! چون می‌دانید که دکتر صلاح شما را می‌خواهد. در روایت هم هست که «أَنْتُمْ کالْمَرْضَی وَ رَبُّ الْعَالَمِینَ کالطَّبِیب»(۱۷) یعنی شما مثل مریض هستید و خدا مانند طبیب. ما باید نسبت به خدا هم همین‌طور باشیم؛ و بدانیم که خدا صلاح ما را می‌خواهد. ما وظیفهٔ بندگی‌مان را درست انجام بدهیم، خدا خودش روش خدایی کردنش را بلد است.

استاد ما-آیت‌الله حاج شیخ علی‌اکبر برهان-می‌فرمودند: «شیعه‌ای در سال‌های خیلی قبل در بیمارستان شوروی بستری بود. دکتر می‌آید و می‌بیند این مریض قرآن می‌خواند. دکتر به او می‌گوید: «این قرآن عربی است و تو که نمی‌فهمی. پس چرا می‌خوانی؟»
این مریض در جواب می‌گوید: «آقای دکتر! نسخه‌هایی که شما به ما می‌دهی هم ما نمی‌دانیم چیست. اما با این حال آن نسخه را می‌گیریم و می‌بریم. داروخانه آن را می‌خواند و به ما دارو می‌دهد. ما هم می‌خوریم.»
دین هم به ما دستور داده قرآن بخوانیم که برای مریضی‌های روحی، خوب است. ما هم می‌خوانیم.
لذا اگر کسی این اشکال را گرفت، شما هم این جواب را به او بدهید.

بعضی میگویند: «چرا ما باید نماز و قرآن را عربی بخوانیم. ما فارس هستیم.»

خب این‌ها از لحاظ فکری مریض هستند. چون همین شخص تابه‌حال نشده که به دکتر بگوید: «چرا این نسخه را انگلیسی می‌نویسید. ما که فارس هستیم. پس نسخه را فارسی بنویس!»
اما پای دین و خدا که وسط می‌آید می‌گوید: «چرا من نماز را باید عربی بخوانم یا چرا قرآن و دعاها به زبان عربی است.»

شکیبایی و صبر در سختی‌ها اگر فرزندت را از دست دادی، کاسبی خوبی نداری، سَرت را کلاه گذاشته‌اند، زندگی سختی داری، در همهٔ سختی‌ها صبر کن. خودت را اذیت نکن. فشار زندگی را تحمل کن که همین، از گنج‌های خوبی است. مبادا لب باز کنی و به خدا شکایت کنی. اصلاً خاصیت دنیا، سختی است. یکی از اولیای خدا بود که بیست سال در بستر بیماری بود، اما هیچ‌گاه از او نشنیدند که لب به شکایت باز کنند.

جهاد اکبر این است که هر کاری که دلت می‌خواهد انجام ندهی؛ بلکه هر کار که خدا راضی است و دین گفته انجام بدهی. من هشت یا نُه ساله بودم. معلمی داشتیم به نام آقای ادیب. یادم هست که ایشان می‌گفت: «اگر پدرتان امروز به شما پول داد و دلتان بستنی خواست، بستنی نخرید؛ بروید یک خوراکی دیگر بخرید. از الآن خلاف خواستهٔ نفستان عمل کنید که بزرگ شدید بتوانید از گناه دوری کنید.»