«امیلی نوتومب» یکی از مهم ترین و پرکارترین چهره های ادبیات فرانسه، آخرین کتابش را در دوران قرنطینه ی اپیدمی کرونا نوشت و منتشر کرد. کتاب «کشتی های هوایی» که زنی جوان آن را روایت می کند و سرگذشت پسر نوجوانی ست درحال فروپاشی عصبی. نوجوانی که با دیدن آن کشتی های هوایی عظیم الجثه که به نظر می رسد به طرفه العینی منفجر می شوند، دچار شگفتی و حساسیتی ست که او را در سراشیبی سقوط ذهنی قرار می دهد. این بن مایه ی اصلی رمان کوتاه نوتومب است. اما این تنها بخشی از وجوه روانشناختی، فلسفی و جامعه شناختی این کتاب است. شخصیت آنجل در مقام راوی داستان، با تمام گوشه گیری و عزلتش، میل قدرتمندی به زندگی و بهره بردن از فرصت هایش دارد و البته که در سیر حرکتی رمان، نقش موثری در زندگی «پای» نوجوان بیمار داستان ایفا می کند. رمان در پی تحلیل و کشف و البته فهم چرایی این عدم توان رویارویی «پای» با واقعیت جهان اطرافش است. اینکه چه طور بعضی آدم ها اینگونه در مواجهه با واقعیت دچار هراس می شوند و در نقش شکست خوردگان از خویشتن و جهان فرو می روند. به همین دلیل می توان به «کشتی های هوایی» نوتومب همچون کتابی برای درمان و یا فهم بهتر مشکل نگاه کرد، همان کاری که ادبیات در معنای واقعی اش و در سرشت حقیقی اش همواره در پی آن بوده است.