یک روز، معلم کلاس سوم، کایل شوارتز، از دانش آموزانش خواست که این جمله را پر کنند: “کاش معلمم می دانست _____.” نتایج او را شگفت زده کرد. برخی از پاسخ ها طنزآمیز بودند، برخی دیگر دلخراش بودند – همه عمیقا تکان دهنده و روشنگر بودند. مکانی امن و حمایت کننده در کلاس درس. هنگامی که شوارتز تجربه خود را به صورت آنلاین به اشتراک گذاشت، کاش معلمم می دانست به یک پدیده ویروسی فوری در سراسر جهان تبدیل شد. کتاب شوارتز داستان کاش معلمم می دانست را بیان می کند، از جمله پاسخ های احساسی و روشنگر بسیاری از دانش آموزان، و در نهایت راهنمای بی ارزشی برای معلمان ، والدین و جوامع فراهم می کند.
از متن کتاب :
به این نتیجه‌ی مهم رسیده‌ام که خود من عامل تعیین‌کننده هستم. این رویکرد شخصی من است که آب‌وهوا را می‌سازد. این حال‌و‌هوای هر روز من است که وضعیت هوای هر روز را مشخص می‌نماید. من قدرت فوق‌العاده‌ای دارم؛ قدرتی که با آن می‌توانم زندگی را مسرت‌بخش یا عذاب‌آور کنم. من می‌توانم ابزاری برای شکنجه یا منشأ انگیزه و الهام باشم. می‌توانم تحقیر و اهانت یا شوخی و مزاح کنم، آزار دهم یا التیام و تسکین بخشم. در همه‌ی شرایط، این واکنش من است که موجب می‌شود بحران تشدید شود یا شدت آن کاهش یابد یا فردی از صفات انسانی برخوردار یا محروم شود. اگر با مردم آن‌گونه که هستند رفتار کنیم آن‌ها را بدتر می‌کنیم. اگر با مردم آن‌گونه که باید باشند رفتار کنیم به آن‌ها کمک می‌کنیم همان چیزی شوند که ظرفیت و قابلیت رسیدن به آن را دارند.