چادر سبز بزرگ داستان زندگی سه دوست است: یک شاعر، یک نوازنده‌ی بااستعداد پیانو و یک عکاس شیفته‌ی ثبت اسرار. این سه که در دهه‌ی پنجاه میلادی در مسکو با هم آشنا شده‌اند، در زمانه‌ای که قهرمانان کشته یا تبعید شده‌اند، پا به دوران بزرگ‌سالی می‌گذارند. در جامعه‌ای غرقِ اختناق، شخصیت‌های داستان تلاش می‌کنند تا با هنر، عشق به ادبیات و کنشگری اجتماعی به نبرد استبداد بروند. در این مسیر، آن‌ها با مأموران امنیتی کا‌گ‌ب برخورد می‌کنند؛ با سازمانی که آماده است سوءظن و خیانت را در ذهن شهروندان تثبیت کند.
اولیتسکایا به سنت ادبی نویسندگان بزرگ روس پایبند است؛ به سنت داستایفسکی، تالستوی و پاسترناک. او در چادر سبز بزرگ سیاست، شیدایی و ایمان مذهبی را در هم می‌آمیزد و شکوفایی زندگی فردی را در دل تاریک‌ترین لحظه‌ها جشن می‌گیرد. اینجا قهرمان‌های اصلی و ده‌ها شخصیت فرعی، خرده‌روایت‌های گاه طنزآمیز و گاه هولناک به هم می‌‌پیوندند و تصویری می‌سازند از جامعه‌ای که در شوروی دهه‌ی پنجاه تا هفتاد به شیوه‌های گوناگون در پی دوام است. جامعه‌ای که در آغازین جمله‌های این رمان در تصویری متناقض نقش می‌بندد: از یک‌سو آرزوی شنیدن خبر مرگ دیکتاتور را در دل می‌پروراند و از سوی دیگر، وقتی خبر آن را از رادیو می‌شنود، از وحشت اشک می‌ریزد.