در زندگی دوراهی های زیادی هست. تمام حسرت ما از اتفاقی است که برایمان رخ دهد. آن هم در لحظه ای که هرگز تصورش را نمیکنیم وقتی اعمال خودمان پیامدهای نامطلوبی به بار می آورند چطور میتوانیم دچار حسرتی چنان عظیم نشویم؟ با این اوصاف آیا همیشه فرصت جبران با اصلاح هست؟

دارم میرم پدر مرحومم رو ببینم نگران نباش فقط خوشحال باش این تنها چیزیه که من رو خوش حال میکنه تا آخرین لحظه ای که اینجا از هم جدا میشیم باهام خوب تا کن این آخرین باریه که باهات خداحافظی میکنم اما یه عالمه حرف واسه گفتن هست.

امیدوارم چهره خندونم آخرین تصویری باشه که ازم تو ذهنش داره اگه مردم میتونستن کاری رو دوباره انجام بدن هیچ پشیمونی ای به
بار نمی اومد.

کاش میشد زمان حال رو تغییر داد. مگه نه؟