خاطرات مرتضی بشیری، بازجو و مدیر جنگ روانی ایران و عراق، در سال های 1365 تا پایان جنگ با عنوان «پوتین قرمزها» با نگارش فاطمه بهبودی است.

بشیری زبان طنازی دارد و لحن خوش مزاح بر کلام. در عین حال، به دقت سخن می راند؛ طوری که همواره میان «نگاه کردن»، «دیدن»، و «مشاهده دقیق» او تفاوت چشمگیری وجود دارد. هر چند این جنس از حساسیت مرا در نگارش یاری داد؛ اما پژوهش را نیز به سمتِ گزینشی شدنِ خاطره کشاند. مدیر جنگ روانی ایران تحصیلات خود را تا مقطع دکتری ادامه داده؛ هرچند به اتمام و دریافت مدرک آن مایل نبوده است. علاوه بر این، به زبان های عربی، انگلیسی، و پرتغالی مسلط است و زبان های اسپانیولی، ایتالیایی، سواحلی (زبان کشورهای شرق آفریقا)، و اردو را تا حدود زیادی می فهمد.

دربارۀ بخش استنادی کتاب گفتنی است اسناد مرتبط با بازجویی ها از وزارت امور خارجه به مرکز اسناد و کتابخانۀ ملی ایران منتقل شده و این مرکز، بنا به قانونی دست وپاگیر، تا چهل سال بعد امکان بازدید، مطالعه یا هرگونه دسترسی به اسناد را از مراجعان سلب کرده است و به هنگام مکاتبة بنده این جابه جایی به تازگی انجام شده بود.

همچنین از آنجا که قرارگاه خاتم الانبیا بخش اطلاعاتی سپاه محسوب می شده، عکس برداری یادگاری نیز به ندرت صورت گرفته است.

در انجام امور تحقیقاتی کتابخانه ها نقش همیاری پایایی دارند. کادر کتابخانه تخصصی جنگ حوزه هنری در اجرای مصاحبه های مرجع، برای رساندن هر خواننده ای به کتابش، تلاش متعهدانه ای می کنند که در این راستا سپاسدار آقای نصرت الله صمدزاده و خانم ها بهناز باقرپور، مرجان مهدی پور، محبوبه عزیزی، و مرضیه محمدی هستم.