“صحبت کردن بخشی از یک کل است: بیان زندگی درونی.” سیسلی بری اساس کار خود را بر این عقیده بنا نهاده است که گرچه همه چیز در طبیعت وجود دارد ، اما غرایز طبیعی ما از بدو تولد توسط بسیاری از فرایندها – با شرطی کردن ، در حقیقت ، در یک جامعه پیچیده ، فلج شده اند. بنابراین یک بازیگر برای کشف کردن امکانات پنهان خود و یادگیری وظیفه ی سخت و واقعی تکیه به “غریزه لحظه ای” ، به تمرین دقیق و درک صحیح نیاز دارد. همانطور که کتاب وی با متقاعد سازی قابل توجه اشاره کرده است “تکنیک” افسانه ای است ، زیرا چیزی به عنوان صدای صحیح وجود ندارد. هیچ راه درستی وجود ندارد – فقط یک میلیون راه غلط وجود دارد که اشتباه است زیرا آنها آنچه غیر از خودشان را انکار می کنند. استفاده غلط از صدا مواردی است که احساس انقباض ، فشردگی و … را ایجاد می کند. این انسدادها چندگانه است و نتیجه ی عادتهای اکتسابی است که به بخشی از تجهیزات صوتی خودکار تبدیل شده اند. آنها بدون توجه و به صورت ناشناخته ، بین صدای بازیگر همانطور که هست و همانطور که ممکن است باشد قرار می گیرند و به خودی خود محو نیز نخواهند شد. بنابراین مسئله این نیست که چگونه انجام دهیم بلکه مسئله چگونگی اجازه دادن است: چگونه ، در حقیقت ، صدا را آزاد کنیم. و از آنجا که زندگی در صدا از احساسات ناشی می شود ، تمرینات فنی خسته کننده و بدون انگیزه هرگز نمی تواند کافی باشد. سیسیلی بری هرگز از این شناخت اساسی که گفتار بخشی از یک کل است ، دور نمی شود: بیان زندگی درونی .. پس از گذراندن یک جلسه صدا با او ، من بازیگرانی را شناخته ام که نه در مورد صدا بلکه در مورد رشد روابط انسانی صحبت می کنند. سیسیلی بری معلم صدا را درگیر همه ی کارهای تئاتر می داند. او هرگز سعی نخواهد کرد صدای کلمات را از متن زندگی آنها جدا کند. برای او این دو جدایی ناپذیر هستند.”