‌نگاه معنی‌ داری به مهدی انداختم و از او خواستم خجالت بکشد. آقای معراجی هم که از لوندی‌ های مهدی بشاش شده بودند، ادامهٔ نامه را خواندند: خداوند شما را در مسیر پاسخ اعتقادی من قرار داد و یک زوج مسلمان را به‌عنوان مستوره. این دو، همان رؤیایی بودند که دیده بودم. حال، زندگی به آداب مسلمانی برایم یک آرزوست.

‌خداوند شما را در مسیر پاسخ اعتقادی من قرار داد و یک زوج مسلمان را به‌عنوان مستوره. این دو، همان رؤیایی بودند که دیده بودم. حال، زندگی به آداب مسلمانی برایم یک آرزوست.

دستش را به‌ سوی من دراز کرد. من هم دست لرزان خود را به‌ناچار به او دادم. کمی به خود آمدم، سعی کردم خود را جمع‌ و جور کنم. در آن سرما، عرق، صورتم را پوشانده بود. بلافاصله از گارسون دستمال خواست. برای اینکه مرا از این وضع درآورد، اشاره به غذاها کرد: «بفرمایید!»

تلفن دوباره زنگ زد. مثل اینکه سلسله‌ اعصابش خراش بردارد، تمام حواسش به آن جلب شد. با نگاهش، از من خواست بیرون بروم. سریع اتاق را ترک کردم. از صدای بلندشدنش متوجه شدم که به‌سمت تلفن رفت.