با شنیدن نام «پرفورمنس» ناخودآگاه به سمت دیکشنری می روید و در میان انبوهی از واژگان، در پی معادل فارسی اش می گردید. یک واژه خودنمایی می کند:
«اجرا» گره کار بیش از پیش کور مب شود. تا دقایقی پیش از دید شما «اجرا» فعلی است کلی در تئاتر. چیزی است شبیه «اکران» در سینما. با خودتان کلنجار می روید که در نهایت «پرفورمنس» چیست که در دو دهه ی اخیر، چنین جامعه ی هنری ایران را درگیر خود کرده است. پاسخ پرسش شما را در برهوت کتاب های تخصصی، ماروین کارلسن می دهد.
این شخصیت شاخص حوزه ی مطالعات اجرا، در کتاب مشهورش تلاش کرده تا بگوید پرفورمنس چیست و خاستگاهش کجاست. البته کارلسن برای پرفورمنس یک خاستگاه روشن در نظر نمی گیرد، او پرفورمنس را محصول تقاطعی از حوزه های علوم انسانی می داند و کتابش در فصل بندی ها، این مهم را برجسته می کند.
از ماریا آبرامویچ تا ژاک دریدا. کتاب کارلسن اثری است طبقه بندی شده از شش دهه فعالیت بشر در حوزهی «پرفورمنس آرت».