«پادشاهان پياده» داستان كساني است كه عاشقانه و با پاي پياده به سمت حرم دلدارشان با نشاطي عارفانه قدم مي زنند. حكايت حال اين افراد بسيار شنيدني و خواندني به نظر مي آيد. همين باور است كه نويسندگان كتاب را تشويق مي كند تا داستان دل اين پادشاهان پياده را براي ما در قالب اين كتاب روايت كنند. در اين كتاب خواننده با تصاوير تازه اي از معرفت و حال  هواي آدمي آشنا مي شود؛  مخاطب تعاريف جديدي را در زندگي مي يابد و انسان هاي متفاوتي را دركنار خويش تجربه مي كند. خصوصاً كه اين انسان ها از باورها، نژادها و سرزمين هاي متفاوت آمده اند. اين پادشاهان پياده در ظاهر همه چيزشان باهم متفاوت است  اما قلب و روحشان عطر  حرم  را به مشام  مي رساند و بي رنگي عاشقانه اي در وجودشان ديده مي شود.

«بهزاد دانشگر» و « محمد علي جعفري» در سفري متفاوت توانسته اند سفرنامه خود را از زبان گروهي از هوادارن حسيني كه در اربعين حسيني به سمت قبله گاه دل هايشان در حركتند، روايت كنند. «پادشاهان پياده» واقعي ترين داستاني است كه كه مخاطب را به خود جذب مي كند. نويسندگان كتاب براي پوشش دادن كامل روايت هاي سفر اربعين، از دو مترجم عربي و انگليسي زبان كمك گرفته و در پاي صحبت مردماني از كشورهاي مختلف نشسته اند. در اين ميان افرادي هم از مليت هاي ديگر  بوده اند كه  حرف دل شان را با زبان فارسي نه چندان كامل و صحيح بيان كرده اند و نويسندگان كتاب  نيز دلشان نيامده صفا و معصوميت كلام  و لحن واقعي شان را با قلم ويرايش  بيالايند؛ به همين خاطر در نقل مطالب سعي بر كمترين دخل و تصرف بوده و تا حد ممكن از حال و هواي  كلام محافظت شده است.

به قول نويسندگان كتاب، هر مسافر قصه و رازي جداگانه دارند، با  آغازي  متفاوت و پاياني كه به حسين(ع) و اربعين مي رسد. همين قصه هاست كه به پادشاهان پياده ما انگيزه برخاستن و حركت داده  و تا خانه دوست كشانده است.

« خيلي از مردمي كه رفته اند تايلند تعجب مي كنند  از ديدن ما و موكب مان. مي گويند توي آن فضاها  شماها چطور  اين قدر مؤمن  مانده ايد؟ مي گويم اين بستگي دارد به تربيت خانواده…شهر من آيوتايا است در تايلند. همان شان مسلمان اند. هشتاد در صد مسلمانند. آشنايي  با كربلا در تايلند  پانصد سال پيش شروع شد. كسي كه اين مسئله را تبليغ كرد آقاي شيخ احمد قمي بود. ايشان به عنوان تاجر  رفت آنجا و… .»