ریشتر را باید پژوهشگر و روان کاوی دانست که در کنار اریش فروم الکساندر میچرلیش و مارگارت میچرلیش تاثیری بزرگ بر روان کاوی آلمان پس از جنگ جهانی دوم داشته است .او کار بنیادی خود را به عنوان روان کاو،بخشی از روشنگری اجتماعی می داند و معتقد است هردو بخش از فعایت هایش ،یعنی روان کاوی و جنبش صلح یک هدف را دنبال می کنند این هدف یافتن ریشه های خشونت و خشکاندن آن است به جای واکنش نشان دادن به آن از طریق تنش نظامی و میان انسانی ریشتر سیاستمداران امروز را به ناتوانی در ترک عادت بسنده دانستن چاره جویی های کوتاه مدت از امروز به فردا متهم می کند و آن ها را شدیدا به نقد می کشد.