صدای انفجاری آمد. آتش روشنی داشت می سوخت، شعله هایش ترق و تروق می کردند و باز هم سوخت بیشتری می خواستند و طمع نابود کردن داشتند. هرکدام از زبانه های آتش بخشی از دانشمان را از ما می گرفت. شعله های آتش، ایده ها و قصه ها و همان ته مانده ی آزادی را که خیال می کردیم برای خودمان دست و پا کرده ایم، نابود می کرد. کلمات در آتش می سوختند و احساس می کردم با سوختنشان قلبم تکه تکه می شود.