«واحد شماره دو!» عنوان داستان بلندی است که با مضمون زندگی مشترک و با نگاهی به مشکلات و مسائل زندگی اجتماعی و شخصی زنان نوشته شده است.

طیّه در داستان خود از زنی روایت می کند که مسئولیت های خانه و شغل اداری را توأمان با هم دارد و زندگی برای او به شکلی تعریف شده است که باید هر دو مسئولیت را با هم بپذیرد و به فرجامی هدایت کند که گاه مطلوب او نیست. باید تن به معاشرت ها و رفتارهایی بدهد که او را می آزارد اما چاره ای جز این نیز برای زندگی خود متصور نیست.

عنوان این کتاب به شکلی استعاره آمیز به نوع نگاه به زنان در جامعه ایرانی نیز اشاره دارد که همواره با وجود پذیرش مسئولیت های سنگین و حتی حساس به عنوان جنس دوم به شمار می روند. فردی که بخشی مهم و حتی گاه مهم ترین مسئولیت های یک زندگی مشترک و اجتماعی بر دوش اوست اما دیده نمی شود و آنطور که سزاوارش است با وی برخورد نمی شود.

داستان «واحد شماره دو!» اگرچه داستانی فمینیستیک به شمار نمی رود اما می توان به عنوان یکی از نمونه های جذاب در ادبیات اجتماعی معاصر به شمارش آورد که قهرمانی باورپذیر و قابل درک را در خود به تصویر می کشد.