تنها صدایی که می آمد غریزی ترین صدای هیجان آدمی بود، جیغ و سوت و کف. یکدفعه حجم صدا از روی کله جمعیت بلند شد، مثل آتش انفجار و بعد حجم صدا منتشر شد به اطراف و رفت و بالا، باز هم مثل آتش انفجار، انگار که واقعا انفجاری رخ دادهباشد. عده ای می خواستندشعار بدهند ولی تکان های شدید جمعیت و بی نظمی ای که از روی هیجان ایجاد شده بود، نمی گذاشت. آقا ایستاده بود و برای مردم دست تکان می داد. بالاخره اولین شعاری که جمعیت توانستند بدهند، طنین انداز شد توی میدان که: ای رهبر آزاده، آماده ایم آماده