اگر شوهرم را «به‌طور رسمی» از دست داده بودم، خانواده‌اش دورم حلقه می‌زدند و با گرمای بازوانشان تسلی‌ام می‌دادند. اگر شوهرم را با تابوت و دعا به خاک می‌سپردم، دوستانش از من حمایت می‌کردند، در آغوش می‌گرفتندم… اما ازآنجاکه او زندگی می‌کند و خوشبخت هم زندگی می‌کند، آن‌ها دوتکه‌ام کرده‌اند.