هرمنوتیک

ظهور هرمنوتیک از دل تفسیر کتاب مقدس و پیدایش هرمنوتیک فلسفی در قرن نوزدهم محور مباحث کتاب حاضر است. نویسنده از پرسش های بنیادین هرمنوتیک فلسفی در اندیشه های شلایرماخر و دیلتای آغاز می کند و زمینه های شکل گیری چرخش هستی شناختی هرمنوتیک نزد هایدگر و گادامر را شرح می دهد. مناظره ی گادامر و دریدا در پاریس و پیامدهای مهم آن، دستاورهای پل ریکور، تأثیر هرمنوتیک بر فلسفه ی انگلیسی – امریکایی از طریق افکار ریچارد رورتی و برداشت پست مدرن جیانی واتیمو از هرمنوتیک از دیگر مباحثی است که در این کتاب به بحث گذاشته می شود. گرچه هرمنوتیک زبان مشترک عصر ماست اما گاه چهره ی متفاوتی از خود نشان می دهد که تصورش هم بعید می نماید. کتاب سعی می کند راهی به این پرسش بیابد که چگونه به مدد هرمنوتیک می توان هستی را بازیافت و بر نیهیلیسم غالب شد.
ژان گروندن، فیلسوف کانادایی، در 27 اوت 1955 متولد شده است. او به طور تخصصی به مطالعه ی اندیشه های کانت، گادامر و هایدگر می پردازد و پژوهش هایش بر هرمنوتیک، پدیدارشناسی، فلسفه ی کلاسیک آلمانی و تاریخ متافیزیک متمرکز است