می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهم واژه از مدافتادۀ «ناب» را برای توصیف هذیان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های ذهن یک قربانی به کار ببرم. این ویژگی، بخشی از قدرت این کتاب است و همچنین مهارت جسورانه آن در ارائۀ روایتی سرگرم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کننده و در عین حال آزاردهنده. بلو به دو رمان اول خود پشت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند و آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها را به خاطر «جدیت شکوه و شکایت»، کوچک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شمارد. هذیان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های ذهن یک قربانی قطعاً اثری کمدی نیست، مگر از دیدگاه غیرقابل تصور برخی از خدایان یونان باستان.
این کتاب داستانی است در قالب یک رمان واقع‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گرایانه از وضعیت اروپای مرکزی. گمراه نشوید. راهکار کلی بلو این است که هر چیزی را در محیط داستانی خود محو و نابود کند. البته این نکته ممکن است مایه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های پیش زمینۀ اخلاقی ملودرام را تضعیف کند. بلو در این کار استاد است و شگردهایش قابل تحسین‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند.