کتاب نقد ادبی با رویکرد روایت‌شناسی مجموعه مقالاتی است از برجسته‌ترین پژوهشگران و نظریه‌پردازان این حوزه که حسین پاینده آن‌ها را در این کتاب گرد آورده و به فارسی ترجمه کرده است. حسین پاینده نویسنده، منتقد و استاد نقد و نظریه‌ی ادبی در دانشگاه علامه طباطبایی است. این نویسنده که فارغ‌التحصیل دکترای نقد و نظریه‌ی ادبی از دانشگاه ساسکس انگلستان است، تا به حال آثار بسیاری را در حوزه‌ی مطالعات ترجمه، نقد ادبی، نظریه‌ی ادبی، نقد داستان‌های کوتاه ایرانی، مکاتب ادبی، نقد فیلم و… منتشر کرده است.
روایت‌شناسی مطالعه‌ی ساختارهای روایت و ارتباط بین اجزای آن است. این رشته حوزه‌ی گسترده‌ای دارد و نمی‌توان به‌راحتی تعریفی برای آن ارائه دارد و باید اولین تعریف‌ها را در نظریه‌های ارسطو، فیلسوف یونانی جست‌وجو کرد. مقالاتی که در این کتاب آورده شده، در هفت فصل به پیدایش روایت‌شناسی و تعاریف اولیه‌ی آن و نظرات نظریه‌پردازان مختلف از جمله رولان بارت و ژرار ژنت، نظریه‌های روایت‌شناسی از پل کُبلی، نقد داستان با رویکرد روایت‌شناسی، مفاهیم کلیدی در روایت‌شناسی، کانونی‌سازی‌ و الگوهای آن، تعریف روایت و روایت داستانی و در نهایت تحلیل شخصیت‌های روایت می‌پردازد.
دکتر پاینده در این کتاب مقالات و منابع را به گونه‌ای گرد آورده است که توالی و منطق آموزشی آن به خواننده در درک تصویر کلی این حوزه طی سال‌ها کمک کند. در این کتاب هم نظریه‌ها و تعاریف آورده شده و هم مثال‌های عملی از اعمال این تعاریف در نقد متون.
بریده‌ای از کتاب:
«همه‌ی ما انسان‌ها در طول زندگی‌مان دائماً در حال روایت‌سای و مصرف روایت هستیم. به عبارتی، هویت و هستی ما (هم هستی روانی فردی‌مان و هم هستی اجتماعی جمعی‌مان) حاصل قرار گرفتن‌مان در موقعیت‌های روایتی است.»