از بین فقهای معاصر شاخص ترین آنها حضرت امام (ره) است که تا کنون شاید کسی چهره حضرت امام (ره) را در ادبیات مطرح ننموده است در حالی که ایشان را می توان به عنوان ادیب نیز مطرح نمود. نظریات ایشان به حدی دارای قوت و استحکام است که اگر امروز علمای ادب زنده بودند شاید توفیق شاگردی حضرت امام (ره) را پیدا می کردند نه بیشتر.

این نظریه در ابواب مختلف ادبیات وجود دارد و در ضمن کتاب های اصولی و فقهی ایشان آمده است در زمینه صرف نحو بلاغت حروف و لغت می باشد.
مولف این کتاب این نظریات را به صورت مستقل در علم مربوطه خود یعنی صرف و نحو و بلاغت قرار داده و دسترسی به آنرا ساده نموده و در مواردی نیز آن را بررسی کرده است.