آلن گینزبرگ شاعر و نویسنده‌ی برجسته‌ی آمریکایی یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین شاعران جهان است که از اولین دهه‌ی پس‌از جنگ دوم جهانی، همان جنگی که آدورنو با یاد اردوگاه‌های مرگش گفت: «پس از آشویتس، شعر گفتن بربریت است»، شعر و شاعر را از نو معنا کرد، آن هم با پیوندی ناگسستنی میان شعر و امر سیاسی. او همراه با دوستانش در دانشگاه کلمبیا – جک کرواک و ویلیام باروز – جنبش اعتراضی و ضدفرهنگی «بیت» در دهه‌ی 1950 را پایه‌گذاری کرد؛ جنبشی علیه جهان سرمایه‌داری که ادبیات آمریکا و جهان را با تکانه‌ای ابدی مواجه ساخت.
گینزبرگ در دوره‌ای به جرم نگهداری اموال دزدی دوستش، به‌جای زندان، هشت ماه تحت مراقبت ویژه در آسایشگاه روانی کلمبیا بود که به تجربه‌ای کامل از بازی بین جنون و واقعیت منتهی شد و البته الهام‌بخش کتاب مشهور او «زوزه».
این شاعر بزرگ نسل بیت، مانند عموم هم‌نسلانش بسیار پرکار بود و مجموعه‌‌ای از شعر، گفت‌وگو و سخنرانی از او به جا مانده‌است. «مهتاب درونت را دنبال کن» گزیده‌ی حرف‌ها و ایده‌های گینزبرگ از خلال سال‌ها شاعری و کنشگری‌ست که تا حدود بسیاری معرف جهان ذهنی و پراکتیک سیاسی اوست.