کسانی که با آثار و نوشته های کینگ آشنایی دارند قطعا تعجب خواهند کرد
حجم کم رمان در قیاس با آثار عظیمی چون «درخشش»، «ایستادگی» و یا «آن». اما کسانی که داستان های کوتاه کینگ را خوانده باشند قطعا شگفت زده نخواهند شد. گویا کینگ این بار قصد طبع آزمایی داشته تا ببیند می تواند به تخیل بی مثال و سرکشش دهنه بزند و در عین حال اثری در خور و چند لایه تحویل خوانندگانش دهد یا خیر و قضاوت موفقیت یا عدم موفقیت نویسنده در این مورد البته با خواننده است. کنایات ادبی که کینگ چاشنی این کتاب کرده و ارجاعاتش به فرهنگ عامه، لحنی گزنده و تمثیلی به کتاب داده که نویسنده این سطور امیدوار است توانسته باشد در امر انتقال مفهوم نزد خواننده گرامی فارسی زبان شکر کلام سربلند بوده باشد. «مه» در واقع ادای دینی است به آثار نویسندگان سترگی چون لاوكرفت و بیانیه ای علیه عملیات سری و کشنده دولت ها که کوچکترین ارجی به جان آدمی نمی نهند. کینگ در این کتاب به موضوعاتی چون بنیاد گرایی های مذهبی و وحشت های خودساخته بشر نقب می زند و سعی می کند این سوال را مطرح کند که آیا بشر از چنگ هیولایی به نام بشر رهایی می یابد یا که خیر. تمی که در همه کارهای کینگ خودنمایی می کند. به راستی آیا هیولاها ترسناک ترند یا انسان ها؟