انسان شناسی تنها اکسیری است که به واسطه آن می توان به شناخت همه حقایق هستی حتی خداوند نائل آمد و از همین روی بهره مندی کافی و سعادت آفرین را از آن ها به ارمغان می آورد. انسان شناسی کیمیایی است که شکست ها را به نوارنیت و ثواب اضطراب ها را به آرامش و عقب ماندگی ها را به پیشرفت تبدیل می کند.
بدون معرفت حقیقی خود، نعمت ها به بلا موفقیت ها به شکست، بهره مندی ها به خسران، دین داری و عبادت به نفاق و شرک و همه انتخاب ها و ارتباط ها به پشیمانی و حسرت تبدیل می گردند. خود شناسی تنها وسیله تفکر و تعقل صحیح و کسب سعادت ماندگار جاودان است.