باید تکلیف خودمان را با آیندۀ فرزندمان مشخّص کنیم. کدام آینده را برای او سعادت و خوش‌بختی می‌دانیم و نام کدام عاقبت را شقاوت و بدبختی می‌گذاریم؟
نگاه ما به خوش‌بختی و بدبختی فرزندانمان، به شدّت در تلاش‌های ما برای تربیت فرزندانمان تأثیرگذار است. این نگاه، در نوع گفتار و رفتار ما با فرزندانمان هم اثر گذاشته و باور آنها را نسبت به خوش‌بختی و بدبختی تغییر می‌دهد.
پدر و مادر موفّق، کسانی هستند که خوش‌بختی و بدبختی را در چیزی جز بندگی جستجو نکرده‌اند و همین باور را در جان فرزندانشان جاری می‌کنند.
اگر چه اصل بندگی، جنسیت‌بردار نیست، ولی بدون تردید مصداق‌های بندگی برای زن و مرد، تفاوت‌هایی دارد که قابل انکار نیست. ما برای بندگی دخترانمان چه مصداق‌هایی را در نظر گرفته‌ایم؟ مادری و همسری در رساندن دخترانمان به هدف آفرینش، چه نقشی دارند؟ پاسخ این پرسش از حیاتی‌ترین پاسخ‌ها در مسیر تربیت دختران است.