«خارهای گل شده و گل های خار شده» نوشته «محسن عباسی  ولدی» کتاب دوم از مجموعه « من دیگر ما» است که به نقش محبت در تربیت فرزندان پرداخته است. این کتاب با ایدۀ محوری شعر مولوی که می­گوید « ازمحبت ها خارها گل می شود» نام گذاری و نوشته شده است.

بخش اول کتاب محبت را هوای تازه ای می داند که تربیت را شیرین و دلچسب می کند. در این قسمت محبت، نیاز فطری  انسان معرفی شده که بر این اساس خانواده متعالی و رشد یافته خانواده ای است که همه افراد آن به یکدیگر محبت دارند. این محبت آن قدر اهمیت دارد که براساس روایت ذکر شده از نظر خداوند، برترین عمل دوست داشتن کودکان است، چرا که سرشت آنان بر توحید استوار است.

بخش دوم نیز به آثار مثبت محبت ورزی می پردازد و از نتایجی چون: همسان سازی، ایجاد روحیه تبعیت، بالا رفتن آستانه تحمل و  کم شدن توقع،  پیشگیری از انحراف و … نام برده می شود.

بخش سوم به موانع و عوامل انسدادی محبت اشاره دارد. نیاز جانبی دانستن محبت، تفسیر نادرست  داشتن از محبت افراطی، برداشت غلط از میزان نیاز محبت به فرزند، مشغله های فراوان، تربیت خانوادگی و … از جمله عواملی هستند که از دیدگاه نویسنده مانع بروز درست و به اندازه محبت می شود.

مباحث جانبی دیگری نیز در موضوع محبت وجود دارد که باید به آن دقت کرد تا بتوانیم نتیجه مطلوبی از رفتار محبت آمیز به دست آوریم؛ این مباحث در بخش چهارم تحت این عنواین ذکر شده است: استفاده انحصاری از یک راه ابراز محبت، غفلت از مکمل محبت،  عدم انتقال پیام محبت،  سوء استفاده از محبت و…

بخش پنجم و پایانی کتاب کاربردی ترین راهکارهای محبت ورزی را به خواننده آموزش می دهد. راهکارهایی نظیر: خوش رویی، خوش زبانی، خوب صدا زدن، بوسیدن، نوازش  کردن، دست دادن، تواضع و ….

« والدینی که به فرزندانشان محبت زبانی می کنند؛ اما از محبت های رفتاری غافل هستند، باید توجه داشته باشند که اگر روش آنها این چنین ادامه داشته باشد، فرزندانشان نسبت به محبت های زبانی آنها بی اعتماد خواهند شد. این بی اعتمادی  موجب می شود محبت زبانی، گاهی اثر عکس بگذارد…»