کتاب « بازی روی ابرخیال و کودکی های رو به زوال» ششمین کتاب از سری کتاب های « من دیگر ما» است . این کتاب و کتاب هفتم از این مجموعه به نقش بازهای رایانه ای در تربیت فرزند می پردازد.

نفوذ بازی های رایانه ای در قلب خانه ها و مغز کودکان و نوجوانان احتیاج به هشداری جدی دارد که نویسنده سعی کرده است در این اثر تذکرات لازم را در این مورد به والدین بدهد.

بخش اول کتاب، توصیفی از روند شکل گیری بازی های رایانه ای از ساده ترین حالات تا پیشرفته ترین گونه های را مخاطب ارائه می دهد. سبک زندگی به شیوه طراحان بازی ها و نقش آنان در آینده سازی بچه ها موضوع بحث مهمی است که مؤلف در بخش دوم به عنوان «طرحی که او می کشد برایمان» دربارۀ آن می نویسد. برای تبیین این موضوع در قسمتی از این بخش به مقایسه ای در مورد نتایج شکست و پیروزی در دنیای واقعی و دنیای مجازی بر می خوریم که به خوبی نشان می دهد چقدر آسیب جدی به توانمندی فرزندان وارد می شود. نویسنده شادی و غم به دست آمده در دنیای مجازی بازی ها را زودگذر با دستیابی آسان می داند که هیچ نقش سازنده ای در زندگی انسان ایفا نمی کند. در ادامه این بخش ما با چهره های زشت اما زیبا شدۀ کاراکترها، انزوای زود هنگام کودکان، هدر رفتن زمان، تشدید بی حوصلگی و تقویت روحیه عجله آشنا می شویم. از نظر نویسنده تغییر دیدگاه و جهان بینی یکی از بدترین آسیب هایی است که ممکن است گیمرهای معصوم ما به آن مبتلا شوند. در این تغییر دیدگاه مفاهیمی مانند: انسان، خدا، دین، معاد، شخصیت های مقدس، فرشتگان، شیطان، باورهای جنسیتی،  و… را به راحتی کارکردها و تعاریف درست خویش را از دست خواهند داد.

« … یکی از بزرگترین مشکلاتی که بازی های رایانه ای در تربیت فرزند رقم می زند، اسباب کشی کودک از عالم واقعیت به سوی دنیای خیال است. در عالم خیال واقعیت ها و حقیقت ها شکل دیگری به خود می گیرد و فرد، تلاش می کند که از میان واقعیت های ساختگی،  به حقیقت های ساختگی دست پیدا کند.»