کتاب «منتهی الآمال»، اثر سترگ و پرآوازه به قلم محدث بزرگ شیعه، شیخ عباس قمی، یکی از مشهورترین و تأثیرگذارترین آثار در حوزه تاریخ زندگی چهارده معصوم به شمار می‌رود.
این کتاب که در اواخر دوران قاجار و اوایل پهلوی اول نوشته شده است، با هدف ارائه یک تاریخنامه جامع از زندگی پیامبر اسلام (ص) و اهل بیت ایشان برای عموم شیعیان تألیف شد. شیخ عباس قمی با تسلط خود بر علم حدیث و روایات توانست اثری ماندگار خلق کند که تا به امروز به عنوان یکی از کتب مرجع در منابر و مجالس مذهبی مورد استفاده قرار می‌گیرد. کتاب با ساختاری منظم و جامع در چهارده باب تدوین شده است که هر باب به تفصیل به زندگی یکی از معصومین، از ولادت تا شهادت یا غیبت، می‌پردازد.
نقطه ثقل و حجم قابل توجهی از کتاب، یعنی حدود یک پنجم آن، به باب پنجم و تاریخ زندگانی امام حسین (ع) اختصاص دارد. این بخش خود به مقاصد و فصول متعددی تقسیم شده که با جزئیات کامل، از ولادت آن حضرت و فضیلت گریه بر ایشان آغاز شده، به قیام، حوادث مسیر تا کربلا، وقایع روز عاشورا و سرانجام، ماجرای اسارت خاندان و خطبه‌های روشنگرانه امام سجاد (ع) و حضرت زینب (س) می‌پردازد. نکته بسیار مهم در این بخش، خاتمه‌ای است که شیخ عباس قمی در آن، همانند کتاب دیگرش «نفس المهموم»، به نقد برخی از شیوه‌های عزاداری و روضه‌خوانی پرداخته و تذکراتی را به اهل منبر و ذاکران مصائب اهل بیت می‌دهد که نشان از دغدغه شیخ برای حفظ اصالت و عمق معنوی این شعائر است.
در نهایت، «منتهی الآمال» شناختی جامع و عاطفی از سیره اهل بیت را برای نسل‌های متمادی فراهم آورده و به همین دلیل، جایگاه ویژه‌ای در کتابخانه هر ارادتمند علاقه‌مند به تاریخ اسلام و تشیع دارد.