وقتی به زندگی هر روز خود نگاه می کنیم، تو گویی تمامی این اعمال و تصمیم ها منوط به وقوع آینده ای روشن است. انگار ما تصوری آرمانی از وضع خوب یا خوشبختی در ذهن داریم، ولی این تصویر باشکوه اکنون دور از ماست و در آنیده ای دور یا نزدیک به آن خواهیم رسید. به همین سبب، تلاش می کنیم زندگی ما معطوف به همان آینده ی قطعی ولی نامتحقق باشد. گویی ما گذشته ای رو به آینده را در اکنون خود زندگی می کنیم. کتاب ملکوت و جنت تلاشی برای واکاوی و ساخت گشایی همین تصور است. آگامبن ما را با خود به عمیق تاریخ اندیشه می برد، آنقدر به جنبه های مختلف این تصور می پردازد تا به مروز دلالت های سیاسی و اجتماعی و هستی شناختی این تصویر باشکوه و آرمانی را بازشناسیم و بپرسیم که آیا آدم هرگز در بهشت بوده است؟