مغالطه، شكل‏‌هايى از استدلال است كه نتيجه آن، تابع مقدمه يا مقدمه‌‏هايش نيست. به عبارت ديگر، مغالطه، قياسِ فاسدى است كه به نتيجه صحيحى نينجامد. حدود پانصد سال قبل از ميلاد مسيح، سوفسطاييان چنين شيوه نادرستى را درانداختند و سقراط و افلاطون و به ويژه ارسطو، با آنان به مقابله برخاستند. به تدريج، شكل‏‌هاى ديگرى از مغالطات به وجود آمد، به طورى كه اكنون قياس مغالطه، بيشتر از قياس صحيح در كلمات متفلسفان وجود دارد، از همين رو، شناخت انواع مغالطه، ضرورى است. كتاب مغالطات نيز به همين انگيزه نگاشته شده و انواع مغالطه‏‌ها را به تفصيل و با ذكر شواهد و مثال‏‌ها آورده است.