کتاب «مصیبت‌نامه» اثر «عطار (627 – 553) شاعر سفرهای روحانی استکه مقدمه نویسی،تصحیح و تعلیقات این کتاب توسط محمد رضا شفیعی کدکنی نویسنده و شاعر معاصر ایران انجام شده است.
«منطق‌الطیر» او، که به ظاهر سخن از پرواز مرغان به سوی سیمرغ دارد، در معنی، رمزی است از سلوک عارفان و سیر معنوی ایشان در طریق معرفت. «مصیبت‌نامه» نیز سفری است روحانی، با قلمروهایی دیگر و از مسیری دیگر، اما به سوی همان مقصد که در «منطق‌الطیر» دیده می شود و پایان هر دو سفرنامه یکی است. بی‌گمان علت کم‌شناختگی این منظومه، در قیاس منطق‌الطیر، نام آن است که غالبا تصور می‌شود کتابی است در فن مصیبت‌سرایی و نوحه‌خوانی، حال آن که عطار در این اثر، سوگ‌نامه‌ی تبار انسان و اضطراب‌های بیکران و جاودانه‌ی آدمی و مشکلات ازلی و ابدی بشر را سروده است و این که در عرصه‌ی معرفت‌شناسی الاهیات، همه‌ی کاینات سرگشته‌اند و گرفتار مصیبت. این کتاب، ازین چشم‌انداز، سوگ‌نامه‌ی تبار آدمی است.»
بهنام مؤمنی –
۳۴۰ حکایت از عطار در قالب مثنوی. این کتاب هم سیر و سلوکی برای خودشناسی و خداشناسی است.