رساترین تعریفی كه می‌توانیم از هنر به دست دهیم این است: زیبایی به اضافه دریغ. هر جا زیبایی هست، دریغ هم هست، به این دلیل ساده كه زیبایی محكوم به فناست. زیبایی همیشه می‌میرد، وقتی ماده بمیرد، رفتار هم می‌میرد، وقتی فرد بمیرد، جهان هم می‌میرد. اگر كسی مسخ كافكا را چیزی بیش از یك خیالپردازی حشره شناسانه بداند، به او تبریك می‌گویم چون به صف خوانندگان خوب و بزرگ پیوسته است.