اگر بخواهید امکان وقوع رنج را که متضمن نظم طبیعت و وجود اراده ازاد است از پهنه گیتی حذف کنید در می یابید که خود زندگی را حذف کرده اید.

…قوانین طبیعت که رام ناشدنی هستند بی اعتنا به رنج ها و بی پناهی انسان جاری می شوند و با دعا تغییر جهت نمی دهند شاید در وهله نخست دلیل خوبی علیه مهربانی و قدرت خداوند بنمایند. می خواهم ادعا کنم حتی قادر مطلق نمی تواند جامعه ای متشکل از انسان های ازاد بیافریند بدون آنکه در عین حال طلیعتی نسبتا مستقل و رام ناشدنی خلق کند.