شالوده روان شناسی تاریخی-فرهنگی را روان شناسی تجربی به نام لف سیمیویچ ویگوتسکی پی ریزی کرد. وی و شاگردانش، مبنای نظری و عملی مکتبی را بنا نهادند که خود زیر بنای دیدگاه های دیگری همچون مکتب روان شناسی رفتاری، روان شناسی شناختی، روان شناسی تربیتی، روان شناسی انتقادی، محیط گرایی، رفتار درمانی، محیط درمانی، و نظریه فعالیت گردید.
هسته اصلی روان شناسی فرهنگی-تاریخی را می توان حول محور اجتماع، فرهنگ و تکامل جستجو کرد، که به ویژه در مقاله ویگوتسکی در باب روان شناسی رفتار انسان بدوی و تا حدودی در روان شناسی هنر قابل مشاهده است.
این کتاب نخستین کوشش برای معرفی و اندیشه و آثار ویگوتسکی در ایران به شمار می رود.