مرا با خودت ببر

مظفر سالاری متولد سال ۱۳۴۱ در یزد است، شهر بادگیرها، شهری که در شب­‌های پرستاره‌اش هر ستاره قصه‌ای می‌شود قصه‌ای به شیرینی شیرینی‌های معروف یزد.

خودش می‌­گوید از دوم دبستان که با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آشنا شد عشق به ادبیات هم دروجودش روشن شد و باعث شد دوست داشته باشد روزی بنویسد اما بعد از این‌که دیپلم گرفت و وارد حوزه­‌ی علمیه شد همکاریش با نشریات کودک و نوجوان جدی‌تر شد.

وقتی به قم رفت به کتاب‌خانه‌­ی بزرگ شهر رفت و خواست که کتاب‌ها را مجانی برایشان فهرست کند به شرطی که فقط در کتاب‌خانه کتاب بخواند مسئولان کتاب‌خانه جلوی فعالیتش را نگرفتند و این‌گونه بودکه اوقاتش را در بین کتاب‌­ها گذراند.

آقای سالاری که ترجیح خود را نوشتن برای کودکان و نوجوانان می‌­داند از بچگی کار نویسندگی خود را از نوشتن انشا برای دوستان و نوشتن خلاصه‌­ی کتاب‌هایی که می‌­خوانده شروع کرده اما کتاب محبوب و معروفش با نام «رویای نیمه شب» بیشتر یک کتاب خانوادگی محسوب می‌شود و نمی­‌توان آن را صرفا در دسته کتاب‌­های کودک و نوجوان قرار داد. مظفر سالاری برای کتاب « نیمه شبی در حله » درسال ۸۳ نامزد ﮐﺘﺎب ﺳﺎل جمهوری اﺳﻼﻣﯽ و ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه ﮐﺘﺎب ﺳﺎل وﻻﯾﺖ و همچنین برگزیده ﮐﺘﺎب ﺳﺎل ﺳﻼم ﺑﭽﻪ­ها وپوپک شد. بارها داور ﮐﺘﺎب ﺳﺎل ﺑﻮده و ﺑﺎ ﻋﻨﺎوﯾﻦ ﮐﺎرﺷﻨﺎس، ﻋﻀﻮ هیئت ﻋﻠﻤﯽ، ﻣﺸﺎور و ﻣﺪﯾﺮ در اﻣﻮر ادﺑﯽ و هنری دﻋﻮت ﺑﻪ ھﻤﮑﺎری ﺷﺪ. ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺧﺪﻣﺎت ﻓﺮهنگی و ﺗﻮﻟﯿﺪ و ﺗﺪرﯾﺲ داﺳﺘﺎن، طﯽ ﺳﺎل‌ها، در دهمین ﮐﻨﮕﺮه ﺷﻌﺮ وﻗﺼﻪ طﻼب ، ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه وﯾﮋه ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه است. از ﺳﺎل ۸۳ ﺑﺎ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﻮرای ﻓﺮهنگ ﻋﻤﻮﻣﯽ و ﺣﮑﻢ وزﯾﺮ ﻓﺮھﻨﮓ و ارﺷﺎد ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﻀﻮ هیئت ﻧﻈﺎرت ﺑﺮ ﮐﺘﺎب ﮐﻮدک و ﻧﻮﺟﻮان، در ﺗﺪوﯾﻦ آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﻈﺎرت، ھﻤﮑﺎری ﻣﻮﺛﺮ داﺷﺘﻪ است.

ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺟﻠﺪ از ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﭘﻨﺞ ﺟﻠﺪی داﺳﺘﺎن ﻧﻮﯾﺴﯽ ﻗﺪم ﺑﻪ ﻗﺪم ﺑﺎ ﻧﺎم «ﮔﺸﺎﯾﺶ داﺳﺘﺎن» در ﺳﺎل ۸۳ ازمظفر سالاری ﺑﻪ ﭼﺎپ رﺳﯿﺪ و ﻣﻮرد اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ . در ﮐﻨﺎر ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ­هایی ﭼﻮن ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﻓﺮهنگی هنری دﻓﺘﺮ ﺗﺒﻠﯿﻐﺎت، ﺳﺮ دﺑﯿﺮی ﻓﺼ‌ﻠ‌‌ﻨ‌ﺎﻣﻪ «آﻓﺮﯾﻨﻪ» را ﻧﯿﺰ ﺑﻪ عهده دارد و ﺑﻪ ﺗﺮﺟﻤﻪ و ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻗﺮآن ﺑﺮای ﺑﭽﻪ­ها و ﻧﮕﺎرش داﯾﺮة اﻟﻤﻌﺎرف ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﻗﺮآن ﺑﺮای اﯾﺸﺎن ﻧﯿﺰ ﻣﯽاندیشد.

سالاری نخستین رمان را در دوره­‌ی راهنمایی و تحت تاثیر نوشته‌های «چارلز دیکنز» نوشت ونام آن را «سفرنامه‌­ی الیزابت » گذاشت. این کتاب درباره‌­ی دختری است که ازانگلیس با کشتی به استرالیا می‌رود. درسال‌های جنگ ایران و عراق مظفری نیز مثل بسیاری از هم­ نسل­‌هایش به جنگ رفت در جبهه‌‌­های جنگ خاطراتش را می‌نوشت و برای بچه‌­ها چاپ می‌­کرد به گفته‌­ی خودش : یک ­دنیا نامه برای خودم و دیگران می­‌نوشتم و جبهه را روی کاغذ می‌­آوردم.

او نخستین روحانی فیلمنامه نویس کشور است و در سال ۱۳۷۵ فیلمنامه‌ای با مضمون دینی تدوین نمود که در آن زمان نمره "الف" آثار سینمایی را از آن خود کرد.

وی همچنین کتاب "قایق راندن به اقیانوس" را در شرح سفر سال ۱۳۸۶ رهبر معظم انقلاب اسلامی به استان یزد تالیف کرد.

نویسندگانی که عموما با کودک و نوجوان سرکار دارند قلم ساده‌ای دارند از این نظر که از پیچیدگی‌های گفتاری پرهیز می‌­کنند و سعی می‌­کنند مقدمه و مواخره­ای در حد فهم کودک یا نوجوان بنویسند مظفر سالاری هم از این قاعده مستثنا نبوده است داستان‌هایش را معمولا حول داستان‌­های عاشقانه­ مذهبی می‌­نویسد برای مثال به کتاب «دعبل و زلفا» اشاره می‌کنم که سرگذشت شاعری به نام دعبل است که زبانی تیز و صریح و حق­‌گو دارد او در سفری به عشق( زلفا) که کنیزی شیعه است و سیرت وصورت زیبایی دارد گرفتار می‌­شود در راه عشقش از نماز دور می‌­شود و به شراب روی می‌­آورد و اشعاری عاشقانه می‌­سراید اشعار دعبل باعث می‌­شود تا به قصر هارون راه­ یابد اما در نهایت یکی از عمال امام کاظم او را از اوضاع بدی که گرفتار شده نجات می‌دهد.