موقعی که مخمصه حیوانات جان رید را به زبان انگلیسی می خواندم و با مزرعه حیوانات جورج اورول مقایسه کردم، یک نکته مدام از گوشه و کنار ذهنم سرک می کشید، اینکه فارغ از علاقه یا گرایش ایدئولوژیک به این نویسنده یا آن نویسنده، چقدر این دیالكتیك آثار ادبی جذاب است. چه در آرا و افکار سیاسی و چه در مكتب ها و سبک های ادبی، روشی که اورول یا جان رید در پیش گرفتند به نظرم ادامه روش ایزوپ یاکلیله و دمنه در دنیای پسامدرن فعلی است؛ هرچقدر هم با آرا و عقاید نویسنده مخالف یا موافق باشیم. نویسنده کل جامعه بشری را صرف نظر از آنكه موافقان یا مخالفان افكار خودش هستند، در چهارچوبی تمثیلی در قالب جانوران روی زمین تصویر کرده است تا از این تمثیل نتایجی بگیرد که ممكن است از جنبه سیاسی در تضاد با اثر جورج اورول باشد اما با روح آن سازگار است.