در یک روز آفتابی بهاری، دوشنبه، 20 مارس 1995، پنج عضو فرقه‌ی اوم شینریکیو با سارین، گازی سمی و بیست و شش بار مرگ‌بارتر از سیانور، به متروی توکیو حمله کردند، این یک حمله‌ی تروریستی هولناک به یک سیتسم رفت‌وآمد عمومی بود و قربانیان بی‌شماری داشت. هاروکی موراکامی، مهم‌ترین رمان‌نویس معاصر ژاپن، برای درک و دلایل و ابعاد فاجعه نخست با قربانیان و بعد با اعضا فرقه‌ی اوم مصاحبه‌های متعددی انجام داد و حاصل کارش را در این کتاب گرد آورد. او با کسانی صحبت کرد که در روز واقعه مانند هر روز دیگر زندگی‌شان از خانه بیرون آمده بودند تا با مترو به سرکار بروند و قربانی سارین شدند. به روایت‌های کارکنان مترو و پزشکان معالج و خانواده‌های قربانیان در گذشته گوش داد. بعد به سراغ اعضا فرقه‌ی اوم رفت تا حرف‌های آن‌ها را بشنود و ببیند انسان‌هایی که به دنبال آرامش و غنای معنوی بودند، چطور به ابزار جنایت تبدیل شدند. موراکامی در این کتاب به روان‌شناسی ژاپن می‌پردازد و مسائل بنیادی را بررسی می‌کند که در نهایت می‌تواند به خلق چنین فرقه‌های تروریستی منجر شود. «مترو» یکی از مهم‌ترین آثار غیر داستانی موراکامی است و در شرایط امروز جهان حتی بیش‌تر از قبل ضرورت خوانده شدنش احساس می‌شود. اگر می‌‌خواهید ذات تروریسم و فرقه گرایی را بشناسید باید این کتاب را بخوانید.