کتاب مبانی اخلاق در آیات و روایات نوشته علاّمه آیة‌الله حاج سیّد محمّدحسین حسینی طهرانی از مجموعه دوره علوم و مبانی اسلام و تشیع است که به موضوع مبانی اخلاقی در آیات قرآن و روایات اسلامی می‌پردازد. این کتاب که همزمان با نسخه چاپی در طاقچه منتشر شده، در دو جلد تدوین شده است و جلد دوم آن ۱۰مجلس دارد.
کتاب مبانی اخلاق در آیات و روایات؛ جلد دوم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟
کتاب مبانی اخلاق در آیات و روایات؛ جلد دوم برای افراد علاقه‌مند به مطالعه آثار دینی و به خصوص مبانی تفکر اسلامی و شیعی، جذاب و خواندنی است.
جملاتی از کتاب مبانی اخلاق در آیات و روایات؛ جلد دوم
مردم دنیا غالباً چشمشان به ظاهر است و هر کسی کارهایی بکند که چشمگیر باشد، ظاهر باشد، زیاد سر و صدا داشته باشد و بوق و انتشارات در آن زیاد باشد، دنبالش می‌روند؛ چون به‌طور کلّی، طرز تفکّر و سطح اندیشۀ عامّه، کوتاه است! اینها در یک حدود خیلی خیلی نازلی تأمّل و تفکّر می‌کنند و به‌طور کلّی می‌توان گفت: «احساسات بر عقول آنها غالب است و مشاهدات بر اندیشه‌های آنها غالب است!» بنابراین اگر کسی کارهای خیلی چشمگیری کند، مثلاً مسجدی بسازد، بیمارستانی بسازد، طبع کتب دینی و از این کارها بکند، ولو خیلی خیلی مهم باشد، در نزد اینها خیلی دارای ارزش است؛ ولی حساب نمی‌کنند که این کارها بر چه اساسی بوده است. قرآن و این آیاتی که برای شما خوانده شد و سایر آیات و اصلاً بنای فلسفۀ اسلام بر این نیست و می‌گوید: «آن عملی برای انسان قیمت دارد که ایجاد روح کند، و هرچه این عمل در ایجاد آن پدیدۀ روحی قوی‌تر باشد، بهتر است.»
بنابراین اگر انسان عملی در دنیا انجام بدهد که این عمل خیلی چشمگیر باشد، ولیکن از روی تقوا نباشد، از روی خواست خدا نباشد، برای رضای خدا نباشد، در آن شائبۀ خودنمایی باشد، خودپسندی باشد، آوازه باشد، صیت باشد، حسّ تقدّم باشد و حسّ تفاخر باشد؛ اینها به درد خدا نمی‌خورد و برای دنیا است.
درباره علامه محمدحسین حسینی طهرانی
سید محمدحسین حسینی طهرانی از علما و عرفای معاصر، فرزند سید محمدصادق طهرانی، در ۱۲ مرداد ۱۳۰۵ (۲۴ محرم ۱۳۴۵) در تهران متولد شد و روز ۱۷ تیر ۱۳۷۴ (۹ صفر ۱۴۱۶) در مشهد درگذشت.
تحصیلات ابتدایی را در تهران گذراند و برای تحصیلات حوزوی به قم رفت و در طول ۷ سال از محضر اساتید آنجا بهره برد و به درجه اجتهاد رسید و از دیدگاه عرفانی نیز مراتب توحید و تجرد را طی کرد. ی برای تکمیل تحصیلات علوم دینی در آغاز سن ۲۷ سالگی به عراق رفت و در نجف ساکن شد. در آنجا از علما و فقهای نجف کسب فیض کرد و درجهٔ اجتهاد را دریافت نمود. وی به سال ۱۳۷۷ هـ ق، در سن ۳۳ سالگی بعد از رسیدن به اجتهاد برای ترویج شعائر دینی بنا به دستور سید هاشم حداد به تهران بازگشت و در کسوت امام جماعت در مسجد قائم مشغول وعظ و ارشاد مردم و اقامه نماز شد. در جریان انقلاب و قیام ۱۵ خرداد همکاری و همفکری داشت و در شکل‌گیری و پیش‌نویس قانون اساسی تلاش کرد.
در سال ۱۴۰۰ ق، به درخواست استادش، سیدهاشم حداد، به مشهد رفت و مدت پانزده سال آخر عمر خود در آنجا بود. در این مدت، علاوه بر ترویج دین و تربیت شاگردان و طلاب، به تألیف و نشر (دوره علوم و معارف اسلام) پرداخت و آثار بسیاری در همین زمینه از خود برجای گذاشت.
توحید عملی و عینی، شرح رساله سیر و سلوک منسوب به بحرالعلوم، معادشناسی در ۱۰ جلد، امام‌شناسی در ۱۸ جلد، رساله نوین و اجتهاد و تقلید از جمله آثار این عارف و عالم گرانقدر است.