« مامان را ببخشید» اثری خواندنی از «هادی خورشاهیان» است که برای گروه سنی نوجوانان نوشته شده است. این رمان نوجوانانه با استفاده از قالب وبلاگ به نگارش در آمده و حکایت دختر نوجوانی است که با ایجاد وبلاگی به نام «آفرینش» برای هم کلاسی قدیمی مادرش که جزء گروهی هفت نفره بوده اند، نامه می نویسد. عمو ارمیا شخصیتی نجیب و دوست داشتنی معرفی می شود که سال هاست کسی از او خبر ندارد و اثر او فقط در عکس ها و خاطرات مادرِ عطیه، نویسنده وبلاگ دیده می شود. عمو ارمیا شاعر و نویسنده بوده که به گفتۀ مادر عطیه ضمن شعار وطن دوستی به هنگام جنگ از ایران خارج می شود. اما عطیه خانم سیزده ساله به دنبال پیدا کردن اوست. او فکر می کند عمو ارمیا حتماً برای رفتنش دلیل درستی داشته است. او به صورت مرتب در وبلاگش برای عمو ارمیای صابری نامه می نویسد به این امید که روزی عمو ارمیا در جستجوی اینترنتی خود با وبلاگ عطیه برخورد کند و خبری از خود بدهد. نامه های منتشر شده در وبلاگ به قدری صمیمی و جذاب هستند که علاوه بر خوانندگان کتاب، خوانندگان وبلاگ «آفرینش» هم مجبور به هم ذات پنداری با عطیه می شوند، به گونه ای که خوانندگان وبلاگ هم برای عمو ارمیای عطیه نامه می نویسند. اینکه عمو ارمیا چه کسی است، معمایی است که باید برای یافتن جواب آن با کتاب همراه بود.

« سه روز است که  فرصت نکرده ام به وبلاگم سر بزنم. شاید هم می خواستم به شما یک فرصت بدهم تا برایم پیغام بگذارید. همه اش به آن لحظه ای فکر می کنم وبلاگم را باز کنم و ببینم شما برایم پیغام گذاشته اید. همه اش فکر می کنم شما برای من چی می نویسید. امروز  دوباره با امید دیدن  نامۀ شما سراغ وبلاگم آمدم و از تعجب شاخ درآوردم. سی و نه نفر برای شما نامه نوشته اند. می خواهم وقتی شما را پیدا کردیم؛ همۀ این نامه ها را با مقدمۀ خود شما چاپ کنم. بابا دوست ناشر زیاد دارد. اسم کتاب را هم شما اگر موافق باشید…»