مادۀ تاریک و انرژی تاریک پدیده‌هایی رازآلود هستند که در صورت رمزگشایی می‌توانند از رازهای عالم پرده بردارند. تمام ماده و نوری که در عالم مشاهده می کنیم، تنها پنج درصد از تمام کیهان بوده و نود و پنج درصد دیگر از دید ما پنهان است. این مسئله بزرگ‌ترین معمایی است که علم تاکنون با آن مواجه شده. از دهۀ 1970، اخترشناسان می‌دانند مقدار ماده‌ای که در کهکشان‌ها وجود دارد، اصلاً با الگوی چرخش آن‌ها همخوانی ندارد. در واقع اگر مادۀ موجود در کهکشان‌ها به همان مقداری باشد که ما می‌بینیم، پس کهکشان ها می بایست هنگام چرخش به این سو پرتاب شوند؛ در صورتی که چیزی پنهان آن‌ها را مستحکم نگه می‌دارد. آن چیز مرموز مادۀ تاریک است، ماده‌ای نامرئی که مقدار آن پنج برابر جرمی است که ستاره‌ها و سیارات دارند. تا دهۀ 1990 می‌دانستیم که روند انبساط عالم سرعت گرفته است. چیزی که انرژی تاریک نام گرفت روند انبساط را سریع‌تر و سریع‌تر می‌کند. انرژی لازم برای چنین انبساطی باید به‌قدری باشد که تمام مادۀ قابل مشاهده در هستی و جرمی معادل چهارده برابر این مقدار را نیز پوشش دهد. برایان کلگ در کتاب حاضر به این معمای بغرنج علم در عصر مدرن می‌پردازد و نگاهی به رویکردی دارد که دانشمندان برای یافتن پاسخی مناسب به آن در پیش گرفته‌اند.