به مادرم گفتم: (تو خیلی بدجنسی.)
پانزده سالم بود و جواب پس می دادم.
-این حرفت را یه جور تعریف تلقی می کنم.آره… من بدجنس ام، بدجنس به همون معنایی که دیگران تصور می کنند، اما از بدجنسی م در راستای مصلحت استفاده می کنم.
-که اینطور، من هم باور کردم. اصلا کی تعیین می کنه مصلحت چیه؟
ما داشتیم در مورد دوست جدیدم، برایان، بحث می کردیم. مادرم در آشپزخانه بود و داخل هاون چیزی می کوبید.او بیشتر مواقع به جای خرد کردن، از هاون استفاده میکرد. اگر در مورد مواد داخل هاون پرسوجو میکردم و می گفت سیرو جعفری، میفهمیدم کبکش خروس می خواند.اما اگر می گفت: (سرت به کار خودت باشه… ندونی راحت تری… هر وقت به اندازه ی کافی بالغ شدی، بهت می گم)، میفهمیدم دنبال دردسر میگردد. مادرم از زمان خودش جلوتر بود و باید اعتراف کنم در محله ای مثل محله ی ما اغلب مردم هنوز متوجه این موضوع نشده بودند.