اریش کستنر، نویسنده‌ی آلمانی، در کتاب لوته و همتایش داستان دو خواهر دوقلوی نُه ساله، به نام‌های لوته و لوییزه، را روایت می‌کند. والدین لوته و لوییزه هنگام تولد این دو از همدیگر جدا شده‌اند و هرکدام مسئولیت بزرگ کردن یکی از دخترها را به عهده گرفته است. داستان از آن‌جا شروع می‌شود که لوته و لوئیزه در یک اردوی تابستانی همدیگر را می‌بینند. طولی نمی‌کشد که این دو خواهر راز شباهتشان را درمی‌یابند و تصمیم می‌گیرند سرنوشتشان را به دست خودشان رقم بزنند؛ پس نقشه می‌کشند که بعد از اردو هرکدام به جای دیگری به خانه برود.
لوته و همتایش اولین بار در سال 1949 منتشر شد و چندین فیلم سینمایی هم تاکنون با اقتباس از داستان آن ساخته شده است؛ کیومرث پوراحمد هم فیلم خواهران غریب را بر اساس همین رمان ساخته است.
اریش کستنر، نویسنده و شاعر و فیلم‌نامه‌نویس و طنزپرداز آلمانی، در 13 فوریه 1899 در درسدن متولد شد. او پس از گذراندن دوره‌ی تربیت معلم، در سال 1917 و در بحبوحه‌ی جنگ اول جهانی به عنوان سرباز به جبهه‌های جنگ فرستاده شد. در جبهه‌ی جنگ به بیماری قلبی دچار گشته و در حالی که به شدت ضعیف و بیمار شده بود به خانه بازگشت. بعد از بازگشت از جبهه‌های جنگ نخست در یک بانک شروع به کار کرد و سپس به تحصیل در رشته زبان و ادبیات آلمان، تاریخ و فلسفه پرداخت. از سال 1927 میلادی به عنوان نویسنده و خبرنگار مستقل، در شهر برلین اقامت گزید. اولین آثار او نمایشنامه‌های انتقادی و سیاسی آمیخته به طنز است. در سال 1931 میلادی با نوشتن رمان فابیان نیش تیز قلمش را متوجه فاشیسم کرد. همگام با خلق آثار ادبی و نمایشنامه‌هایی مانند مدرسه دیکتاتورها، با شماری از نشریات در ستون انتقادی و سیاسی و علمی همکاری می‌کرد. از جمله فعالیت‌های کستنر نوشتن فیلم‌نامه‌ها و داستان‌های مهیج برای کودکان بود که جنبه‌ای آموزشی نیز در آن‌ها به چشم می‌خورد. امیل و کارآگاهان معروف‌ترین داستانی است که او به این شیوه نوشته است. این داستان در قالب فیلم و تئاتر نیز نمایش داده شده است. اریش کستنر با توجه به فعالیت‌های سیاسی‌اش اغلب با اسم مستعار نوشته‌هایش را منتشر می‌کرد. با وجود این فاشیست‌ها در سال 1933 آثارش را به آتش کشیدند و از 1942 حقوق و آزادی‌های نویسندگی‌اش را سلب کردند. بعد از جنگ جهانی دوم اریش کستنر سردبیری ستون ادبی- انتقادی نشریه نویه زایتونگ در مونیخ و مدیریت مجله‌ی نوجوانان پنگوئن را به عهده گرفت. در سال 1957 میلادی به مقام ریاست انجمن قلم آلمان فدرال رسید و در همین سال جایزه گئورگ-بوشنر را نیز به دست آورد. کستنر در 29 ژوییه‌ی 1974 در مونیخ درگذشت.