اهالی استانبول سفیدرو و سیاه‌مو هستند و عموم آنها نظیف و پاکیزه‌اند و در نظافت هم اصراری دارند.
میرزا محمد حسین
کم‌کم دورنمای شهر استانبول مرئی می‌شود که عمارات چند مرتبه دارد و گلدسته‌ها و مناره‌های مساجد و گنبدهای بلند جامع ایاصوفیه و مسجد سلطان و غیره نمایان است.
مظفرالدین‌شاه
روی زنها عموماً بی حفاظ است مگر دهن‌شان را با گوشۀ معجر سفیدی که در سر دارند می‌گیرند. زنهای عظما و اغنیا با کالسکه و عورات مساکین و ضعفا پیاده سیاحت می‌نمایند.
میرزافتاح‌خان
روح شهر کلاف پیچیده‌ای از عناصر دیدنی و نادیدنی‌ست و در شکل‌گیری این روح، روایت مسافران سهم انکارناپذیری داردو تصویر خیالی که از استانبول در ذهن همۀ ما نقش بسته از غافلگیری‌ها و توصیفاتی پدید آمده که ایرانی‌های پیشین سوغات آورده‌اند. گزارش اولین مواجهه با شهر، موضوع این کتاب است؛ استانبولِ مسافران قاجاری.
کتاب «قهوۀ استانبول نیکو می‌سوزد» دومین جلد از مجموعۀ «تماشای شهر» است که در هر جلد از خلال گزیدۀ سفرنامه‌ها، نگاه ایرانی به هویت یکی از شهرهای دور را ترسیم می‌کند.